Mundijal u Meksiku bio je deveti po redu, a karakterisale su ga mnoge novine u pravilniku.
Mundijal u Engleskoj je prvi nakon što je FIFA zabranila naturalizaciju fudbalera, odnosno igranje za više reprezentacija, prvi put je direktno na TV prenošen žrijeb, Vili je postao prva maskota, a uvedene su i doping kontrole.
Odluka Kongresa FIFA da kao domaćina za Mundijal 1966. odredi Englesku digla je sve na noge u ovom dijelu Velike Britanije.
Mundijal u Čileu bio je jedan od najgrubljih do tada održanih.
Poslije 12 godina Mundijal se (1962.) vratio u Južnu Ameriku. Domaćin Čile je vidao rane od razornog zemljotresa, ali je ipak ugostio najbolje fudbalere planete.
Zvijezda je rođena na šestom Svjetskom prvenstvu (1958). Mladi Pele obilježio je ovaj Mundijal, doveo je svoj Brazil do prve titule planetarnog šampiona i najavio dominaciju reprezentacije najveće južnoameričke zemlje.
Dva fudbalera koja su igrala u Švajcarskoj promijenila su kasnije reprezentativne dresove, što je u to vrijeme bilo dozvoljeno.
Švajcarska je 1954. bila domaćin prvog poslijeratnog Svjetskog prvenstva na tlu Evrope.
Na odlučujućem meču za titulu svjetskog šampiona 1950. godine između Brazila i Urugvaja postavljen je rekord po broju gledalaca, koji je i danas na snazi.
Odmah po završetku Svjetskog prvenstva u Francuskoj 1938, na adresu FIFA stigle su tri kandidature, a najbolje svjetske selekcije željeli su da 1942. ugoste Brazil, Argentina i Njemačka.
Utakmica između Italije i Norveške, koja je odigrana u Marselju na Mundijalu 1938, imala je neslavan početak.
Za gledaoca na stadionu nema ništa gore nego da ne vidi pogodak ekipe za koju navija.
Drugi svjetski rat uveliko je kucao na vrata evropskih zemalja. Fašizam se širio poput zaraze i u takvim uslovima ljubitelji fudbala čekali su treći Mundijal.
Luis Monti je jedini fudbaler koji je sa dvije različite reprezentacije igrao u dva finala Mundijala.
Svjetsko prvenstvo u Urugvaju bilo je pun pogodak, zbog čega je interesovanje za Mundijal u Italiji naglo poraslo.
Strijelac jednog gola u finalu između Urugvaja i Argentine bio je domaći igrač Hektor Kastro.
Kad je 1897. godine osnovao u Parizu FK Red Star, francuski advokat i fudbalski zaljubljenik Žil Rime napravio je prvi i ključan korak ka afirmaciji fudbala, a sve je kulminiralo prvim Mundijalom u Urugvaju.
