Sena je bio poznat i kao Kišni Čovjek, jer je upravo na kiši ostvarivao najveće pobjede.
Pobijedio je u 41 trci, osvojio 65 pol-pozicija /prvih pozicija pred start/ i ostvario 19 najboljih krugova.
Sena je 1988. godine potpisao ugovor sa “Maklarenom”, a timski kolega mu je postao Alen Prost. Godinu je obilježilo veliko rivalstvo i mnogo incidenata između njih dvojice. Od ukupno 16 trka oni su osvojili 15, ali je šampion prvi put postao Sena.
Sljedeće 1989. godine rivalstvo je preraslo u pravi rat na stazi i van nje. Te godine šampion je postao Prost, poslije čuvenog incidenta na posljednjoj trci u Suzuki.
Prost je 1990. godine prešao u “Ferari”, ali se rivalstvo nastavilo. I drugi put je na stazi “Suzuka” u Japanu došlo do odluke o šampionu. Sudarili su se u prvoj krivini i Sena je osvojio titulu.
Telemetrija je kasnije pokazala da Sena uopšte nije kočio. Oba vozača su zbog štete na bolidima odustala od trke, što je automatski značilo da je Sena šampion. Kasnije je priznao da se time osvetio Prostu za ono što se dogodilo 1989. godine.
Poznata je beskompromisna Senina izjava da “oni koji se plaše ne treba ni da voze “Formulu””. Sena osvaja svoju treću i posljednju šampionsku titulu i 1991. godine, a krajem 1993. napušta “Maklaren” i prelazi u “Vilijams”, tada tim sa jednim od najboljih bolida.
Ali, bolid “Vilijamsa” stigao je kasno, tek dvadeset dana pred početak sezone i Sena nije imao dovoljno vremena da upozna novi automobil. Žalio se da mu je volan kratak i da mu to pričinjava neudobnost na testovima.
Na trećoj trci za Veliku nagradu San Marina u Imoli 1. maja 1994. godine, inženjeri su za njega spremili modifikovanu letvu volana, koja je navodno trebalo da riješi problem. Sena i na ovoj trci osvaja pol-poziciju.
Zbog pogibije Rolanda Racenbergera dan ranije osjećao je veliki pritisak. Svojoj vjerenici Adrijani Galisteu rekao je da ne želi da učestvuje na ovoj trci /što za Senu nije bilo karakteristično/, ali bio je profesionalac i tako nešto nije mogao da izbjegne.
Trku je vodio od starta, snažni bolid “beneton” koji je vozio Mihael Šumaher nije uspijevao da mu se približi.
Međutim, u sedmom krugu Sena je izletio sa staze u krivini Tamburelo udarivši u zid brzinom većom od 200 kilometara na čas.
Iako su ekipe hitne pomoći brzo reagovale i helikopterom je prebačen u Bolonju, Seni nije bilo spasa.
Prvog maja 1994. godine, u 9 časova i 16 minuta po lokalnom vremenu, Brazil je izgubio najvećeg idola. Brazilski televizijski izvještač Roberto Kabrini gledaocima je prenio potresnu vijest uživo iz Bolonje: “Više nema nade. Ajrton Sena je klinički mrtav”.
Tri dana kasnije Brazilci su se oprostili od svog idola u njegovom rodnom San Paolu. Na trideset kilometara dugom putu od aerodroma do gradskog parlamenta bilo je na stotine hiljada, a neki izvještaji navode i milion ljudi.
Godine 2009. Sena je izabran za najboljeg vozač svih vremena, na glasanju u organizaciji čuvenog britanskog lista “Auto-sport”.
Izbor je bio tim značajniji što je u njemu učestvovalo 217 nekadašnjih i aktuelnih vozača “Formule jedan”. Sena se našao ispred Šumahera i Huana Manuela Fanđa, dok su na četvrtom i petom mjestu bili Prost i DŽim Klark.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu