Bio je jedan od velikana i simbola zlatnog doba jugoslovenskog i srpskog šaha 1950-80, kada je Jugoslavija bila druga šahovska velesila svijeta, iza SSSR.
Aleksandar Matanović je rođen 23. maja 1930. u Beogradu. Poslije ranih uspjeha u šahu i titule omladinskog prvaka Jugoslavije 1948, u seniorsku reprezentaciju ušao je već 1950, u nezaboravnom radio-meču Jugoslavija – SAD, a 1955. je postao velemajstor.
Od 1954. do 1978. bio je stalni član olimijskog tima, a potom 1980. selektor reprezentacije koja je osvojila našu posljednju olimpijsku medalju. U zlatnom dobu jugoslovenskog šaha, dok je sa Gligorićem, Ivkovom i Matulovićem činio okosnicu druge velesile svijeta, okitio se sa pet srebrnih i četiri bronzane olimpijske ekipne medalje, kao i sa pet pojedinačnih za rezultate na svojoj tabli: jednom zlatnom, tri srebrne i jednom bronzanom.
Na pet evropskih šampionata, između 1957. i 1977, osvojio je četiri srebrne i jednu bronzanu ekipnu medalju.
Iako je takmičarske ambicije sa 36 godina podredio revolucionarnom projektu univerzalnoig šahovskog jezika i izdavačke kompanije “Šahovski informator”, čiji je bio osnivač, urednik i direktor, zadržao je visok nivo i u narednoj deceniji, dodajući tituli prvaka Jugoslavije iz 1962. godine (zajedno sa Minićem), još dvije, 1969. i 1978.
Priznanje Svjetske šahovske federacije (FIDE) dobio je izborom za potpredsjednika FIDE 1990-94. Od maja 2022. Aleksandar Matanović je bio najstariji velemajstor na svijetu.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu