Citat sa početka teksta nalazi se tu zbog Željka Obradovića, njegovog lika i djela, koji velikoj većini trenera u Evropi predstavlja model karijere kakvu bi oni željeli da jednog dana imaju.
Kada se sve to sabere i oduzme, jasno je zašto su navijači Partizana napravili euforiju kakvu jesu kada je prije dva ljeta trofejni Čačanin stigao u crno-bijelo jato nakon čak 30 godina boravka u inostranstvu.
Svi su bili svjesni da će ovaj momenat doći kad tad, da će se “parni valjak” ponovo naći u koštacu sa najvećim evropskim klubovima, a u tim duelima crno-bijeli ne mogu da slove za potpunog autsajdera. Razlog? Na klupi im je najveći evropski trener svih vremena!
Partizan se sa Obradovićem na čelu vratio u vrh evropske košarke i prvi put poslije 13 godina došao do plasmana u Top 8 fazu Evrolige, a ako je suditi po istorijatu najtrofejnijeg trenera kontinenta u plej-of mečevima, navijači crno-bijelih imaju razloga za optimizam da je dostižan i taj Kaunas.
Uprkos brojnim kalkulacijama i mogućnostima sa kim je “parni valjak” mogao da se sastane u četvrtfinalu, kocka je pala na madridski Real.
Zapravo, tokom čitave karijere legendarni Žoc je izgubio samo jednu četvrtfinalnu seriju i to je ono što navijače Partizana svakako ohrabruje, da njihov tim može do petog završnog turnira u klupskoj istoriji.
Obradović je tokom 24 sezone u elitnom košarkaškom takmičenju čak 18 puta igrao na fajnal-for turnirima, na kojima je osvojio devet trofeja po čemu je neprikosnoven na “starom kontinentu”.
Titulu Evrolige osvajao je sa svakim timom koji je trenirao osim sa Benetonom iz Treviza, a češće mu se kroz karijeru dešavalo da bude zaustavljen u Top 16 fazi nego u Top 8, piše Sportal.
Svoje jedino četvrtfinale izgubio je u sezoni 2005/2006. kada je njegov Panatinaikos eliminisan od strane TAU Keramike, sadašnje Baskonije, sa ukupnih 2-1. Preostalih 20 plej-of serija, bile one na tri ili dvije dobijene utakmice, njegove ekipe su rješavale u svoju korist.
Istorija Obradovićevih četvrtfinala:
Partizan – Knor Bolonja 2-1 (1991/92)
Huventud– Real Madrid 2-0 (1993/94)
Real Madrid – Cibona 2-0 (1994/95)
Real Madrid-Olimpijakos 2-1 (1995/96)
Beneton Trevizo – Efes Pilsen 2-1 (1997/98)
Panatinaikos-Cibona 2-0 (1999/00)
Panatinaikos-Alba 2-0 (2000/01)
Panatinaikos-Efes Pilsen 2-1 (2004/05)
Panatinaikos – Tau Keramika 1-2 (2005/2006) – jedini poraz
Panatinaikos-Dinamo Moskva 2-0 (2006/07)
Panatinaikos-Montepaski Sijena 3-1 (2008/09)
Panatinaikos-Barselona 3-1 (2010/11)
Panatinaikos-Makabi 3-2 (2011/12)
Fenerbahče-Makabi 3-0 (2014/15)
Fenerbahče-Real Madrid 3-0 (2015/16)
Fenerbahče-Panatinaikos 3-0 (2016/17)
Fenerbahče-Baskonija 3-1 (2017/18)
Fenerbahče-Žalgiris 3-1 (2018/19)
Žoc je prednost koja može biti tas na vagi
Sama činjenica da na klupi srpskog predstavnika sjedi trener koji je čak devet puta osvajao ovo takmičenje, te da u plej-of serijama ima skor 20/21 dovoljno govori o tome zašto niko nije želio da se sastane baš sa “parnim valjkom” u borbi za F4.
Stoga, jasno je da isto nije želio ni Real, koji je porazom od Makabija u Tel Avivu sebi “obezbedio” pad na treće mesto i okršaj sa Željkom Obradovićem i njegovim pulenima.
Sa druge strane, na klupi “kraljeva” sedi neiskusni Ćus Mateo, koji definitivno posjeduje dosta skromnije znanje nego što je to slučaj kod šefa stručnog štaba Partizana, a upravo to može biti faktor u kome crno-bijeli mogu da traže svoje šanse.
Više puta se ove sezone dokazalo da kada Žoc ima vremena da spremi utakmicu sve to izgleda dosta drugačije nego kada je raspored zgusnut, a vremena pred seriju sa Realom će i te kako biti.
Stoga, košarkaški um poput Obradovića sigurno će pronaći rupu kod Madriđana koja će moći da se iskoristi, a olakšavajuća okolnost jeste da u timu ima igrače koji mogu da sve njegove zamisli sprovedu u djelo.
Svedoci smo da crno-bijeli od polovine decembra pa na ovamo imaju nevjerovatan skor od čak 16 pobjeda i svega pet poraza u elitnom evropskom takmičenju, sa nagovještajem na to da u tom periodu ni u jednom trenutku nisu povezali dva neuspjeha.
U posljednje vrijeme Partizanova igra poprimila je potpuno novu dimenziju. Veliki broj opasnih igrača u napadu ne dozvoljava protivniku komfor da pomaže ni sa jednog od njih, a tu se konstantno stvaraju prostori za igrače koji i te kako znaju kako se igraju ove utakmice.
Kevin Panter i Zek Ledej su već igrali F4 u dresu Olimpije iz Milana, Janis Papapetru je isto iskustvo doživio sa Olimpijakosom, Dante Egzum sa Barselonom, dok je Džejms Naneli čovjek koji je evropska košarkaška enciklopedija. Kada se na to doda i brilijantni Matijas Lesor, jasno je da Obradović zna kakvim arsenalom raspolaže i ne libi se da ga upotrebi ni protiv jednog tima u Evropi.
Sa druge strane, Real se u posljednje vrijeme ne nalazi u najsjajnijem momentumu. Madriđani su poraženi u posljednjem kolu Evrolige na gostovanju Makabiju, u meču u kojem je “ponos Izraela” sa izuzetno niskim procentima šuta uspio da dođe do pobjede. Kada se na to doda i ubjedljiv poraz od Breogana u prvenstvu, jasno je da “kraljevi” ni u ovu seriju neće ući u najboljem momentumu.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu