Srbi se dijele po mnogim osnovama i u mnogim prilikama, a tek naći dvojicu/dvoje koje bi na isti način sastavili reprezentaciju gotovo da je nemoguća misija od kada se lopta kotrlja ovim prostorima. A kotrlja se više od vijek, još otkako je zamoljen osmanski ambasador, inače general na privremenom radu u diplomatiji, da bude prvi predsjednik Saveza. Poslije je stradao kad je na red došla Kumanovska bitka. Šta da se radi… Kismet, rekli bi njegovi. U Srbiji bi rekli “Pa, gdje ćeš našima na put, majka mu stara?”.
Ali, u tih vijek i nešto, više puta je Srbija sama sebi stajala na putu, nego što se činilo da su to radili neki drugi. Eto, u fudbalu, još od jagnjećih brigada, tužnih scena i još tužnijih partija, nekako se Srbija češće sama saplitala, nego što su nam drugi dijelili lekcije. Istina, bilo je i teniskih rezultata kojima su gubljene utakmice(6:1, 6:0, ono od Holandije na EURO2000, pa do Argentine na prvenstvu svijeta 2006), ma bilo je tu i prečki koje se i dan danas tresu, i šamara od onih za koje se mislilo da im je Srbija fudbalski profesor. Ko će sve pobrojati? A opet, bilo je i defanzivnog bedema koji je oduševljavao, i golova za pamćenje, i poteza zbog kojih su se u Srbiji prisjećali da su ih svojevremeno stvarno zvali “evropski Brazilci”. Puna je srpska fudbalska istorija svega i svačega, piše Blic…
Možda Srbija nema više Tirketa i Mošu, da. A možda ima i bolje? Možda su kritike dosad bile opravdane, a možda je vrijeme da u Srbiji počnu – da zajedno vjeruju? Mudre su one riječi selektora Bože “Dunstera” reprezentativcima u “Montevideu”, na poluvremenu meča sa Bugarima, poslije katastrofe u prvih 45 minuta. Mudro i ovog časa zvuče, poslije svega što se fudbalski dosad prošlo:
– Zapamtite: u životu nemate drugo poluvrijeme. Ali – u fudbalu imate…
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu