Tih junskih dana, “orilići” nisu željeli da skupe krila i sputaju svoj let i protiv mnogo, na papiru, kvalitetnijih selekcija.
Selektor Veljko Paunović je sjajno ukomponovao ekipu koja je već imala zlatnu žicu sa Evropskog prvenstva u Litvaniji. Znali su “orlići” da se nadigravaju i što je važnije znali su da pobeđuju.
Petorica igrača iz te šampionske generacije su 2018. bili sa seniorskom selekcijom na 21. planetarnoj smotri u Rusiji (Predrag Rajković, Andrija Živković, Marko Grujić, Sergej Milinković Savić i Miloš Veljković), ali iako se “orlovi” nisu domogli druge faze Mundijala, talenat “zlatne generacije” je bio i ostao nesporan.
Tadašnji selektor mlade reprezentacije smatra da zlatni “orlići” mogu da budu ključni nosioci u igri “orlova”:
-To su momci koji znaju da igraju velika takmičenja. Oni su stekli iskustva pobjedama, što je jako bitno, kao i snagu da se vrate iz poraza. U međuvremenu su u klubovima stekli mnoga nova iskustva i treba računati na njih. Oni su ti koji mogu u ključnim momentima da naprave prave poteze-, rekao je svojevremeno Paunović za Blicsport.
Istakao je i najveći kvalitet te selekcije.
-Osnovna karakteristika mojih lavova je snažan karakter. To je bio jedan od parametara kada smo stvarali šampionsku generaciju. Pored tehničkih alatki, talenta i fizičkih sposobnosti, tražili smo momke koji su mentalno jaki. To je ono što poseduju veliki šampioni! Takvi kvaliteti su jako roketki”, izjavio je Paunović tri godine poslke istorijskog uspeha.
Nakon poraza od Urugvaja na otvaranju Mundijalita (1:0), sa dvije sigurne pobede protiv Meksika i Malija su stigli do nokaut faze. Prvi rival u mečevima na život i smrt bila je Mađarska, a apsolutni heroj bio je Ivan Šaponjić. On je golom pred sam kraj 90 minuta igre uveo utakmicu u produžetke u kojima je naša selekcija bila za pogodak bolja nakon autogola Talabera u 118.
U četvrfinalu su odmjerili snage sa Sjedinjenim Američkim Državama, a na stadionu “Nort Harbor” u Oklendu smo dobili još jednog heroja. Ova priča predstavlja i priču od ponora do uspona, pa je tako bilo i u penal serijama (6:5) nakon meča koji je završen sa 0:0. Golman Predrag Rajković (kasnije zlatna rukavica šampionata) je promašio penal, ali je odbranio dva i tako pružio šansu Nemanji Maksimoviću da pogotkom sa bijele tačke ovjeri plasman u polufinale.
Izuzetno je teško dva puta savladati istu ekipu na jednom takmičenju, a u to nas je uvjerio i duel sa Malijem (2:1). Ponovo se ušlo u produžetke i kao u osmini finala sve je riješeno proke izvođenja penala.U prvih 90 minuta su golove postizali Andrija Živković i Jusuf Kone, dok je odlučujući bio pogodak Šaponjića u 101.
Finale je bila prava fudbalska poslastica jer su naši fudbaleri u finalu igrali protiv Brazilaca (2:1). Poveli su golom Staniše Mandića u 70. minutu, a izjednačio je Pereira tri minuta pre kraja.
Četvrti put su naši momci igrali produžetke i četvrti put izašli kao pobjednici, ovog puta golom Maksimovića kroz noge protivničkog golmana u 118. minutu utakmice nakon kontre koju je pokrenuo Stefan Ilić.
“Srbija je prvak sveta u fudbalu!”.
Ta rečenica je toliko puta bila priželjkivana u našoj istoriji, ali i, eto, baš na ovaj dan doživljena. Paunovićevi omladinci su pokazali da se snovi ostvaruju kada se ka njima snažno i složno krene, pa je to postao i recept za sve buduće generacije u našem fudbalu. “Samo” ga se treba pridržavati i eto uspjeha na svjetskom nivou.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu