Prošao je kompletnu omladinsku školu Borca, a kada je Đulić otišao iz kluba prigrabio je dres sa brojem „jedan“. U mnogim pobjedama bio je ključni igrač, a utakmica koja je obilježila njegovu karijeru, ali i klupsku istoriju Borca, bilo je finale Kupa maršala Tita protiv Crvene zvezde u Beogradu.
U tom duelu Kara je izrastao u istinskog fudbalskog diva. Branio je sjajno, zaustavio je brojne udarce, „pokupio kao kruške“ mnogobrojne centaršuteve Beograđana, a ostaće upamćen, za sva fudbalska vremena, iako je prošlo više od tri decenije, njegov fudbalski obračun sa Draganom Stojkovićem Piksijem.
Nakon što je sudija Zuber izmislio penal za Zvezdu, oči u oči našli su se Karalić i kapiten Beograđana Stojković. Iz tog duela Kara je izašao kao pobjednik, pročitao je kao bukvar, namjeru Zvezdine zvezde i lopta mu je uletjela u ruke. Tako je sa osvojenim Kupom maršala Tita, ispisao najljepšu stranicu Borčeve fudbalske istorije.
Jedno vrijeme branio je i u Crvenoj zvezdi, potom ga je put odveo u Grčku, pa na Kipar, da bi se vratio na Gradski stadion, a bogatu i uspješnu karijeru završio je u gradiškoj Kozari.
Bio je trener Borca, sportski direktor, ali i kad nije bio ništa u klubu, uvijek je bio uz njega.
Iz brojnih fudbalskih bitaka Kara je izašao kao pobjednik, samo je jednu izgubio, onu životnu. Rano, prerano u 57. godini.
Svi oni koji pripadaju Borcu uvijek će se sjećati Slobodana Karalića, kao dobrog čovjeka, sjajnog golmana, velikog Borčevca.
I nikad ga neće zaboraviti. Nikad…
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu