Andres Iniesta rođen je 11. maja 1984. godine u gradu Fuentalbilja u Španiji. Debitovao je 2002. godine za prvi tim Barselone u koji ga je uveo Radomir Antić.
O njegovoj briljantnoj karijeri suvišno je trošiti riječi, to je čovjek koji je bio prvak Španije devet puta, pehar Lige šampiona je osvajao četiri puta (Barselona ih ima ukupno pet), tri puta Pehar namijenjen osvajaču Superkupa Evrope i Svjetskog klupskog prvenstva, zatim osvajač šest titula Kup kralja, te sedam puta Superkup Španije. Sve te brojne trofeje osvojio je naravno sa svojom voljenom Barselonom.
Sa reprezentacijom Španije postao je Svjetski šampion 2010. godine u Južnoj Africi, a upravo je njegovim pogotkom Španija prvi, a za sad i jedini put donijela “Boginju” u svoju zemlju. Bio je prvak Evrope 2008. i 2012. godine kada su pale Njemačka sa 1:0 i Italija sa nevjerovatnih 4:0, rezultat koji je ujedno i najubjedljivija pobjeda neke reprezentacije u finalima EURO.
Što se tiče najvažnijih individualnih priznanja Iniesta je 2012. godine izabran za najboljeg igrača Evrope po izboru UEFA, a barem je uskraćen za jednu zlatnu loptu.
Ovaj momak postigao je nebrojeno važnih golova u svojoj karijeri, ali dva pogotka se posebno ističu. To su dva legendarna gola koja su ime ovog virtuoza sa loptom zauvijek zapisala zlatnim slovima u svijetu fudbala.
Prvi od dva gola se desio u polufinalu Lige šampiona u sezoni 2008/2009 na “Bridžu” protiv ekipe Čelsija. Barselona i “Plavci” su u periodu od 2000-2012 odigrali čak dvanaest mečeva od kojih su neki bili zaista legendarni. Ipak taj iz pomenute sezone je svakako najlegendarnijih od svih. Barselona se u polufinale plasirala nakon veoma uvjerljivog trijumfa protiv Bajerna u dvomeču (u Španiji je bilo 4:0 u korist Gvardioline Barse, dok je u Njemačkoj bilo 1:1). Sa druge strane Čelsi je svoje mjesto u polufinalu obezbijedio preko Liverpula u utakmici koja je vjerovatno jedna od najboljih ikad odigranih u Ligi šampiona. Prvi meč na “Enfildu” završen je pobjedom Hidinkovog Čelsija nakon preokreta od 3:1, dok je na “Bridžu” viđena nestvarna predstava oba tima, a meč je na kraju završen 4:4 što je “Plavcima” osigaralo prolaz dalje.
Nakon meča bez golova u prvom susretu polufinala odigranom na “Nou Kampu”, meč u Londonu nam je priredio apsolutnu dramu u kojoj će na kraju glavnu ulogu u ishodu meča imati norveški sudija Ovrebo koji je žestoko oštetio Čelsi u tom susretu. Majkl Esijen je fantastičnim pogotkom sa distance koji je ušao pod samu prečku Viktora Valdesa doveo domaće u vodstvo u devetom minutu susreta. Takav go se zaista rijetko viđa u tako važnoj utakmici.
Nakon tog gola Čelsi je stvarao šanse, napadao pred golom “Blaugrane”, a Drogba, Balak i društvo su tražili mnoštvo penala, ali Norvažaninu nije ni palo na pamet da dosudi jedanaesterac. Erik Abidal je kasnije pocrvenio što su mnogi okarekterisali kao kompenzaciju za nedosuđene penale “Plavcima”.
Barselona u tom meču nije imala šut u okvir gola, sve do trećeg minuta sudijske nadoknade drugog poluvremena kada su već svi mislili da je Čelsi u finalu Lige šampiona gdje ih je čekao Mančester junajted, pa bi to ujedno bila repriza finala u Moskvi iz prethodne sezone. Svi su mislili, apsolutno svi osim Andresa Inieste koji je na Mesijevu asistenciju zabio nevjerovatan gol u desne rašlje Petra Čeha, za vjerovatno najdraži trenutak u trenerskoj karijeri Pepa Gvardiole, i erupciju oduševljenja navijača Barse kao i samog junaka ove utakmice koji jednostavno u tom trenutku nije mogao da sakrije emocije.
To je gol koji je odveo Barselonu u finale sa Mančester junajtedom za koji je u tom trenutku igrao Kristijano Ronaldo, a upravo je Portugalcu to bila posljednja utakmica u dresu “Crvenih đavola” u svom prvom mandatu. Barselona je to finale dobila sa 2:0 golovima Etoa i Mesija, a Iniesta je bio asistent kod prvog gola. Bila su to dva tima prepuna zvijezda i vrhunskih igrača, ali je Barselona sasvim zasluženo osvojila te sezone svoju treću titulu Lige šampiona.
Drugi gol Andresa je naravno najomiljeniji svakom Špancu koji je navijao za svoju zemlju te 2010. godine. Nakon reprize iz finala EURO 2008. godine protiv Njemačke, Španija je u borbi za finale savladala i ovaj put “Pancere” identičnim rezultatom, zakazavši okršaj sa Holandijom koja je u goleadi bila bolja od Urugvaja Diega Forlana sa 3:2. U finalu igranom u Johanesburgu, tada dominatna Španija u periodu od 2008-2012 mogla je biti poražena da je Arjen Roben pred kraj regularnog vremena pogodio mrežu Ikera Kasiljasa. Ipak to se nije desilo, pa se otišlo na produžetke u kojima se u 116. minuti ukazao Andreas Iniesta koji je na asistenciju Seska Fabregasa pogodio mrežu Edvina van Der Sara za suze radosnice svim pripadnicima “Crvene furije”.
On je u Barseloni ukupno odigrao 442 meča u La Ligi gdje je zabilježio 35 golova i 84 asistencije, a u Ligi šampiona nastupio je 130 puta u kojoj je upisao 11 golova i 29 asistencija. Dres reprezentacije Španije oblačio je 131 put u kojem je zabio 13 pogodaka.
Andreas Iniesta neponovljivi igrač ove magične igre hvala ti za svaku magiju na terenu koju su gledali i navijači Barselone i neutralni navijači, a posebno ti hvala za onaj gol protiv Čelsija 2009. godine, srećno u penziji.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu