Do 28. juna 2006. Fudbalski savez Crne Gore bio je u sastavima FNRJ, SFRJ, SRJ i SCG. Poslije tog datuma postao je samostalan. Ili bar djelimično. Zašto?
Nisu se čelni ljudi crnogorskog fudbala libili da zažmire i preskoče prebrajanje krvnih zrnaca pojedinih fudbalera iz Srbije… bar ne kada je nastupanje za njihovu reprezentaciju u pitanju. Tada su sve nacionalne teze padale u vodu i nije bilo bitno ko je gdje rođen, ko se kako deklariše i šta kome piše u matičnoj knjizi rođenih.
Zbog skučenosti izbora, koji je sveden na nešto više od 620.000 stanovnika, znali su Crnogorci da, u nedostatku talenta ili majstorije, posegnu rukom preko granice i prevuku nekog igrača u njihovu reprezentaciju. Već u prvom sazivu “sokolova”, na utakmici sa Mađarskom 27. marta 2007. godine, šest fudbalera rođenih u Srbiji igrali su za reprezentaciju Crne Gore: Savo Pavićević (Lovćenac), Jovan Tanasijević (Priština), Radoslav Batak (Novi Sad), Milan Jovanović (Čačak), Branko Bošković (Bačka Topola) i Vladimir Božović (Peć).
Ruku na srce, nisu iz Srbije odvođeni najbolji, već najčešće fudbaleri koji su vidjeli da za njih neće biti mjesta u reprezentaciji Srbije, ili oni koji nisu imali vremena da svoju šansu sačekaju. U tom slučaju, tražili bi po opštinskim sveskama, matičnim knjigama, rodoslovima i porodičnim stablima bar jedan gen koji vuče poreklo Crne Gore. Ukoliko im to ne bi pošlo za rukom, država za koju su željeli da nastupe im je izlazila u susret, pa su papire i državljanstva dobijali kao ljudi od nacionalnog značaja, što govori o popularnosti fudbala u ovoj zemlji.
Posljednji slučaj koji je stvorio polemiku u javnosti je Filip Stojković. Fudbaler Crvene zvezde, rođen u Ćupriji 1993. godine, bio je na meti kritika kapitena srpske reprezentacije Aleksandra Kolarova, upravo zbog opredjeljenja da na grudima nosi grb Crne Gore. Jedan od najstandardnijih fudbalera srpskog šampiona nije imao puno argumenata, niti je pokazao volju da protivuriječi Kolarovu, ali je između redova provučeno da za njega mjesta u nacionalnom timu Srbije nije bilo, pa je “azil” potražio u reprezentaciji susjedne države. Zajedno sa njim, na posljednjem spisku za Ligu nacija, našli su se i Marko Simić, rođen u Obrenovcu 1987. godine, kao i Mirko Ivanić iz Bačkog Jarka, 1993.
Dušan Tadić, kapiten Srbije u odsustvu Kolarova i Nemanje Matića, pred gostovanje u Ligi nacija u Podgorici, rekao je da ne razlikuje naše i reprezentativce Crme Gore, da je to sve jedna država. Čak 18 srpskih igrača za 12 godina, koliko je prošlo od raspada Srbije i Crne Gore, nesumnjivo govore u prilog tome, piše Blic.
Ipak, sadašnji reprezentativci i jedne i druge države pokazali su pravi sportski duh i zdrav rivalitet, pa su i veče prije utakmice, koja se igra ovog četvrtka od 20.45, u Podgorici, iskoristili slobodno vrijeme da se druže van terena.
Od osamostaljenja Crne Gore, pa do selekcije koja će se suprotstaviti izabranicima Mladena Krstajića, uključujući i sadašnje reprezentativce, 18 fudbalera rođenih u Srbiji nastupalo je za “sokolove”:
Ime i prezime – Mesto i godina rođenja
Savo Pavićević – Lovćenac, 1980.
Jovan Tanasijević – Priština, 1978.
Radoslav Batak – Novi Sad, 1977.
Milan Jovanović – Čačak, 1983.
Branko Bošković – Bačka Topola 1980.
Vladimir Božović – Peć, 1981.
Marko Baša – Trstenik, 1982.
Nikola Drinčić – Beograd, 1984.
Nemanja Nikolić – Valjevo, 1988.
Janko Tumbasević – Šabac, 1985.
Vladimir Volkov – Beograd, 1986.
Vladimir Rodić – Beograd, 1993.
Filip Kasalica – Užice, 1988.
Adam Marušić – Beograd, 1992.
Vukan Savićević – Beograd, 1994.
Filip Stojković – Ćuprija, 1993.
Marko Simić – Obrenovac, 1987.
Mirko Ivanić – Bački Jarak, 1993.
Najnovije vijesti Srpskainfo i na Viberu